مروری بر دانشنامه مفید دکل دوربین

در حالی که ممکن است استفاده از همه این گزینه ها ممکن نباشد، این پیشنهادات و موارد دیگر به سرعت به محافظت از سیستم دوربین IP در برابر موجودات مخرب دکل دوربین کمک می کند. یکی از روش های مناسب برای ایمن نگه داشتن سیستم امنیتی خود، ایجاد عقل سلیم در هنگام کار با دستگاه های الکترونیکی است. حفاظت از رمز عبور، به‌روزرسانی سریع هر دستگاه، تمرین نظم و انضباط آنلاین، و محدود کردن دسترسی به دستگاه امنیتی شما، همگی تکنیک‌هایی هستند که پس از نصب اولیه رایگان هستند و این به تصمیمات شخصی شما بستگی دارد. راه مطمئن برای کاهش هر گونه تهدید هک، اتصال مستقیم هر دوربین به یک شبکه محلی است.

آیا دوربین های IP ایمن هستند؟

با وجود بخش فوق، سیستم دوربین IP برای خانه ها و مشاغل ایمن است. مانند سایر دستگاه‌هایی که عملکرد بالاتری دارند و می‌توانند از اتصال اینترنت استفاده کنند، دستگاهی که به‌طور منظم با رمزهای عبور به‌روزرسانی می‌شود، حتی در صورت بی‌سیم، امنیت گسترده‌ای دارد. علاوه بر این، سیستم‌ها دارای معیارهای جامع امنیت سایبری هستند که در صورت شخصی‌سازی غیرقابل پیش‌فرض، بسیار بهتر می‌شوند. در نهایت، همانطور که گفته شد، دوربین های امنیتی که مستقیماً به شبکه محلی نیز متصل می شوند، از امنیت و ایمنی بسیار بیشتری برخوردار هستند.هر سیستم دوربین IP بر اساس استانداردهای قانونی و صنعتی از نظر ایمنی فیزیکی ایمن است. نمونه هایی از این استانداردها عبارتند از:

IEEE (موسسه مهندسین برق و الکترونیک)

ONVIF (تالار گفتمان رابط ویدیویی شبکه باز)

SNMP (پروتکل مدیریت شبکه ساده)

این استانداردها و موارد دیگر توسط تولیدکنندگان در سرتاسر جهان دنبال می‌شوند که به ارائه محصولاتی کمک می‌کند که برای کار و استفاده ایمن باشند. مدارک و فرآیندهای بیشتر را می‌توان از طریق تولیدکنندگان فردی یافت و امروز می‌توان از دوربین‌های امنیتی A1 درخواست کرد. کارشناسان ما آماده و منتظر هستند تا قبل از تصمیم گیری در مورد سیستم دوربین IP، تمام اطلاعات دقیق مورد نیاز را در اختیار شما قرار دهند.

دوربین باید یک اتصال سیمی به شبکه داخلی داشته باشد دوربین پس از نصب منحصراً به سیستم محلی پخش می شود دوربین باید به دکل دوربین یک سیستم مدیریت متصل باشد

همانطور که تعریف شد، دوربین IP که دوربین مداربسته در نظر گرفته می‌شود باید به یک اتصال سیمی محدود شود، فقط داده‌ها را مستقیماً به یک NVR مرکزی یا دستگاه مدیریت حافظه پخش کند و به صورت داخلی پخش کند. همانطور که گفته شد، با توجه به نوآوری در مدل های فعلی و آینده دوربین های امنیتی، دوربین های مداربسته ای که قابلیت استریم را دارند و برای انجام این کار پیکربندی شده اند، به دلیل اتصال مستقیم و سیمی همچنان می توانند به عنوان دوربین مدار بسته تعریف شوند.

دوربین IP چه می کند؟

به طور خاص، دوربین IP یک دوربین امنیتی پیشرفته است که فیلم‌های ویدئویی را ضبط می‌کند، قابلیت ذخیره داده‌های ضبط شده و انتقال آن‌ها را از طریق اتصال سیمی یا مستقیماً از طریق اتصال بی‌سیم به اینترنت دارد. برخلاف دیگر نسل‌های قبلی دوربین‌های نظارتی، دوربین‌های IP به سیستم ضبط و مدیریت مرکزی نیاز ندارند، فقط به یک شبکه بی‌سیم برای پخش جریانی و ذخیره‌سازی خارجی نیاز دارند. علاوه بر این، این دستگاه‌ها ویدیو یا تصاویر دریافتی را به صورت داخلی پردازش می‌کنند، برخلاف دوربین‌های آنالوگ قبلی، که برای انجام این کار به دستگاه DVR نیاز داشت. سایر ویژگی های دوربین های IP عبارتند از:

فیلم ویدئویی با وضوح بالا را ارائه می دهد

امکان افزایش قابلیت ها را فراهم می کند

منطقه تحت پوشش گسترش یافته است

بدون افت کیفیت با فاصله

در حالی که انواع دیگر دوربین ها برای گرفتن عکس یا فیلم برداری معمولی هستند، دوربین های امنیتی برای انجام این کار به شیوه ای امن طراحی شده اند و دوربین های IP تفاوتی ندارند. در حالی که نسل های گذشته دوربین های امنیتی مانند دوربین مدار بسته فقط برای نظارت محیطی انتظار می رود، دوربین های IP کارهای بیشتری انجام می دهند. با نرم افزار و سخت افزار اضافی، این دستگاه ها قادرند:

به طور مشابه، برای صاحبان مشاغل، توانایی بررسی منظم رویه های تجاری روزانه یک توانایی معمولی برای کسانی است که دوربین های امنیتی دارند. دکل دوربین چنین توانایی به مدیران و صاحبان مشاغل اجازه می دهد تا به هر دلیلی خارج از محل باشند در حالی که کارکنان معمولی می توانند کار در محل را انجام دهند. به‌علاوه، احزاب مدیریتی می‌توانند در مورد سهام، تعاملات با مشتری و موارد دیگر حتی زمانی که دور هستند، آگاه باشند.

مزایا 3: شواهد جمع آوری کنید

نصب دوربین‌ها در مکان‌های استراتژیک زمانی که نیاز به نظارت بر اعمال و گفتار افراد یا در طول یک رویداد دارید، مفید است. دوربین‌های امنیتی مدرن نه تنها به قابلیت‌های ویدیویی با کیفیت بالا مجهز هستند، بلکه صدا نیز دارند. تصاویر واضح همراه با صدای بی عیب و نقص باعث می شود آنها در ضبط مجموعه ای از اتفاقات کارآمدتر از همیشه باشند.

این امر به ویژه هنگام برخورد با یک سناریوی حقوقی مفید است، جایی که شاهد عینی ممکن است جزئیات مهم خاصی را فراموش کرده باشد یا ممکن است گزارش دقیقی از آنچه واقعاً اتفاق افتاده ارائه دهد. با یک دوربین امنیتی، مقامات قانونی می توانند مجموعه وقایع را همانطور که واقعاً در حال رخ دادن هستند، مشاهده کنند.

جوانب مثبت 4: به تصمیمات درست برسید

فیلم دوربین های امنیتی می تواند به شما در تصمیم گیری صحیح و منصفانه هنگام حل و فصل اختلافات چه در سناریوهای خانگی و چه در سناریوهای حرفه ای کمک کند. فرقی نمی‌کند با شرایطی مواجه شوید که شامل اختلافات درون خانواده‌تان، بین کارمندانتان، یا بین یک مشتری و کارکنان خدماتتان است، می‌توانید با کمک دوربین‌تان شک‌هایتان را برطرف کنید.

تلویزیون مدار بسته (CCTV) سیستمی از دوربین های ویدئویی، دستگاه های نمایشگر و شبکه های داده است که برای شناسایی و جلوگیری از فعالیت های مجرمانه استفاده می شود.  دکل دوربین سیستم های نظارت تصویری در بخش های عمومی و خصوصی مانند مدارس، خانه ها یا فضاهای عمومی برای اهداف پیشگیری از جرم استفاده می شود.

شوراها، مجریان قانون و متخصصان مدیریت امنیت در بریتانیا به شدت به نظارت تصویری به عنوان ابزاری برای مبارزه با جرم و جنایت و جلوگیری از تروریسم متکی هستند. اکنون تخمین زده می شود که حدود 5.2 میلیون دوربین مداربسته در بریتانیا وجود دارد که به ازای هر 13 نفر یک دوربین وجود دارد - این تعداد شامل همه چیز از نظارت عمومی گرفته تا دوربین های تجاری خصوصی و حتی دوربین های زنگ در می شود. بنابراین به احتمال زیاد، دوربین مدار بسته در خیابان شما وجود دارد.

در دهه گذشته، قابلیت‌های دوربین‌های نظارتی با تغییرات اساسی در نحوه جمع‌آوری، تجزیه و تحلیل، اشتراک‌گذاری و ذخیره داده‌های دیجیتال تغییر کرده است. دوربین های امنیتی در حال حاضر نقشی کلیدی در حرکت به سوی شهرهای هوشمندتر و اینترنت صنعتی رو به رشد اشیا ایفا می کنند. یادگیری عمیق و هوش مصنوعی در حال رایج شدن است، زیرا دوربین ها می توانند داده ها را با دقت بیشتری جمع آوری کنند و بر اساس نرم افزارهای تحلیلی یکپارچه ای که تولید کنندگان توسعه داده اند، پیش بینی کنند. در حالی که تغییر به محیط «خانه هوشمند» نیز نقش خود را ایفا می‌کند، زیرا مصرف‌کنندگان آسان‌تر از همیشه به دستگاه‌های بی‌سیم با قابلیت نصب آسان و دوربین‌های زنگ در دسترسی دارند.

شاید این بهتر از اظهارات تونی پورتر، کمیسر دوربین مداربسته، در IFSEC Inteational در سال 2019 نشان داده شود. تونی تأکید کرد که از زمانی که این نقش را در سال 2014 به عهده گرفت، با رشد تشخیص چهره، پهپادها، دوربین‌های فرسوده بدن چقدر تغییر کرده است. ، تجزیه و تحلیل، GDPR و موارد دیگر

بهترین چیز در مورد این نوع جرثقیل ها این است که دارای کنترل از راه دور برای کارکرد آسان هستند که آنها را برای فیلمسازان بسیار راحت می کند. دکل دوربین نوع دیگری از پایه دوربین بالای سر که در صنعت فیلم محبوبیت دارد، بالابر بوم است. این نوع پایه دوربین در مورد زوایای فیلمبرداری و نماهای تلویزیونی یا فیلم های بلند، تحرک و انعطاف زیادی به فیلمساز می دهد.

استفاده از این نوع پایه دوربین بالای سر به شما این امکان را می دهد که بدون نگرانی از نزدیک شدن فیزیکی به سوژه خود بسیار نزدیک شوید، که بسته به موقعیت گاهی اوقات می تواند خطرناک باشد.

دوربین دالی و دکل اسلایدر چیست؟

دالی دوربین مجموعه ای از ریل است که می توانید دوربین یا هر شی دیگری را روی آن بغلتانید. دکل لغزنده هم همین نوع است، اما با یک نوار لغزنده به آن متصل است. سوال بعدی باید این باشد که "چرا می خواهید این کار را انجام دهید؟" که در اینجا به آن پاسخ خواهم داد.

کاربرد اصلی دالی دوربین ایجاد حرکت نرم در هنگام عکسبرداری است. اگر عکاسی تایم لپس انجام می دهید، این کار کمک می کند عکس های شما از حالت ثابت به حرکت روان تر تبدیل شوند. اگر در حال فیلم‌برداری هستید، می‌تواند با دادن پانل‌های صاف و ردیابی به ویدیوهای شما ظاهر حرفه‌ای‌تری بدهد.

لغزنده همان دالی دوربین است، اما ریل ها با زمین تماس ندارند. بلکه چرخ‌هایی روی آن‌ها وجود دارد که به جای غلتیدن در امتداد زمین می‌لغزند. این به شما امکان می دهد بدون اینکه چیزی مانند دالی در داخل و خارج از کادر شما حرکت کند، عکس های ردیابی صافی بگیرید.

این ابزارها همچنین در تولید فیلم و پس از تولید و همچنین عکاسی استفاده می‌شوند، بنابراین اگر تابه‌حال نماهای ردیابی بسیار جالب یا پانل‌های صاف را در یک فیلم دیده‌اید، احتمال زیادی وجود دارد که از دالی یا لغزنده دوربین در نقطه‌ای استفاده شده باشد. در حین.

یک دکل دستی است که به طور مکانیکی دوربین را از حرکت اپراتور جدا می کند. یک استیدیکم متعادل (آنطور که به نظر می رسد آسان نیست) می تواند به ایجاد دکل دوربین یک فیلم حرفه ای "شما آنجا هستید" کمک کند که چه در حال راه رفتن، چه در حال دویدن، چه در حال پریدن یا حتی در حال بالا رفتن از پله ها باشید. دوربین ثابت از وزنه‌های شمارنده برای تنظیم وزن دوربین شما استفاده می‌کند در حالی که گیمبال متصل به دسته آزادانه می‌چرخد و فیلمی فوق‌العاده صاف ایجاد می‌کند.

بازوی بازو / بوم دوربین

یک بازو مانند یک اره با استفاده از وزنه های شمارنده عمل می کند تا دوربین نصب شده در انتهای بازو را متعادل کند. سپس دوربین می تواند به آرامی در یک قوس کشیده حرکت کند در حالی که مسافت زیادی را هم به صورت افقی یا عمودی پوشش می دهد. بازوی بازویی می تواند بزرگ و حمل و نقل سخت باشد، اما می تواند به ویدیوی شما ظاهری بسیار متمایز بدهد که با هیچ دکل دیگری قابل دستیابی نیست.

بسیاری از این دکل‌ها در ابتدا برای دوربین‌های تصویر متحرک طراحی شده بودند، اما برای کمک به فیلم‌برداری با DSLR سازگار شده‌اند. البته این چرخ دنده می تواند بسیار گران و گاهی اوقات استفاده از آن سخت باشد. بنابراین، اگر می‌خواهید ویدیوی خود را بدون سرمایه‌گذاری زمان و هزینه در ریگ به سطح بالاتری برسانید، با ما در اینجا در bv02 تماس بگیرید و ما تمام تجهیزات را برای شگفت‌انگیز جلوه دادن ویدیوی شما در اختیار شما قرار خواهیم داد.

به اشتراک گذاری بروید

نظرات بسته است  دستگاه های دوربین برای اتصال دوربین به ماشین، هواپیما، هلیکوپتر یا قایق استفاده می شوند. آنها همچنین برای کمک به تثبیت دوربین در هنگام حرکت اپراتور استفاده می شوند.

حسگر پیکسل فعال NMOS (APS) توسط Olympus در ژاپن در اواسط دهه 1980 اختراع شد. این با پیشرفت در ساخت دستگاه های نیمه هادی MOS امکان پذیر شد دکل دوربین و مقیاس ماسفت به سطوح میکرون کوچکتر و سپس زیر میکرون رسید. اولین NMOS APS توسط تیم Tsutomu Nakamura در Olympus در سال 1985 ساخته شد. سنسور CMOS پیکسل فعال (سنسور CMOS) بعدها توسط تیم اریک فوسوم در آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا در سال 1993 توسعه یافت. تا سال 2007، فروش حسگرهای CMOS از سنسورهای CCD پیشی گرفت. در دهه 2010، سنسورهای CMOS تا حد زیادی جای سنسورهای CCD را در تمام کاربردهای جدید گرفتند.

سایر سنسورهای تصویر

اولین دوربین دیجیتال تجاری، Cromemco Cyclops در سال 1975، از سنسور تصویر MOS 32×32 استفاده کرد. این یک تراشه حافظه رم پویا (DRAM) MOS اصلاح شده بود.

سنسورهای تصویر MOS به طور گسترده در فناوری ماوس نوری استفاده می شود. اولین موس نوری که توسط ریچارد اف.

در فوریه 2018، محققان کالج دارتموث یک فناوری جدید سنجش تصویر را که محققان QIS نامیده اند، برای سنسور تصویر Quanta اعلام کردند. به جای پیکسل ها، ، راندمان کوانتومی بالا و جریان تاریک کم بود. در سال 1987، PPD شروع به ادغام در اکثر دستگاه های CCD کرد. تبدیل شدن به یک ابزار ثابت در دوربین های ویدئویی الکترونیکی مصرفی و سپس دوربین های عکاسی دیجیتال. از آن زمان، PPD تقریباً در تمام سنسورهای CCD تراشه های QIS دارای چیزی هستند که محققان آن را "jots" می نامند. هر ژت می تواند یک ذره نور به نام فوتون را تشخیص دهد.

حسگر پیکسل فعال NMOS (APS) توسط Olympus در ژاپن در اواسط دهه 1980 اختراع شد. این با پیشرفت در ساخت دستگاه های نیمه هادی MOS امکان پذیر شد دکل دوربین و مقیاس ماسفت به سطوح میکرون کوچکتر و سپس زیر میکرون رسید. اولین NMOS APS توسط تیم Tsutomu Nakamura در Olympus در سال 1985 ساخته شد. سنسور CMOS پیکسل فعال (سنسور CMOS) بعدها توسط تیم اریک فوسوم در آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا در سال 1993 توسعه یافت. تا سال 2007، فروش حسگرهای CMOS از سنسورهای CCD پیشی گرفت. در دهه 2010، سنسورهای CMOS تا حد زیادی جای سنسورهای CCD را در تمام کاربردهای جدید گرفتند.

سایر سنسورهای تصویر

اولین دوربین دیجیتال تجاری، Cromemco Cyclops در سال 1975، از سنسور تصویر MOS 32×32 استفاده کرد. این یک تراشه حافظه رم پویا (DRAM) MOS اصلاح شده بود.

سنسورهای تصویر MOS به طور گسترده در فناوری ماوس نوری استفاده می شود. اولین موس نوری که توسط ریچارد اف.

در فوریه 2018، محققان کالج دارتموث یک فناوری جدید سنجش تصویر را که محققان QIS نامیده اند، برای سنسور تصویر Quanta اعلام کردند. به جای پیکسل ها، ، راندمان کوانتومی بالا و جریان تاریک کم بود. در سال 1987، PPD شروع به ادغام در اکثر دستگاه های CCD کرد. تبدیل شدن به یک ابزار ثابت در دوربین های ویدئویی الکترونیکی مصرفی و سپس دوربین های عکاسی دیجیتال. از آن زمان، PPD تقریباً در تمام سنسورهای CCD تراشه های QIS دارای چیزی هستند که محققان آن را "jots" می نامند. هر ژت می تواند یک ذره نور به نام فوتون را تشخیص دهد.

دو نوع اصلی از حسگرهای تصویر الکترونیکی عبارتند از: دستگاه با شارژ (CCD) و سنسور پیکسل فعال (سنسور CMOS). هر دو حسگر CCD و CMOS مبتنی دکل دوربین بر فناوری فلز-اکسید-نیمه هادی (MOS) هستند، با CCD های مبتنی بر خازن های MOS و سنسورهای CMOS مبتنی بر تقویت کننده های MOSFET (ترانزیستور اثر میدانی MOS). حسگرهای آنالوگ برای تشعشعات نامرئی تمایل به درگیر کردن لوله‌های خلاء از انواع مختلف دارند، در حالی که حسگرهای دیجیتال شامل آشکارسازهای صفحه تخت هستند.

دو نوع اصلی حسگرهای تصویر دیجیتال عبارتند از: دستگاه با شارژ (CCD) و حسگر پیکسل فعال (سنسور CMOS) که در فناوری‌های MOS مکمل (CMOS) یا MOS نوع N (NMOS یا Live MOS) ساخته شده‌اند. هر دو سنسور CCD و CMOS مبتنی بر فناوری MOS هستند، با خازن‌های MOS بلوک‌های سازنده CCD و تقویت‌کننده‌های MOSFET بلوک‌های ساختمان سنسور CMOS هستند.

دوربین‌های ادغام‌شده در محصولات مصرفی کوچک معمولاً از سنسورهای CMOS استفاده می‌کنند که معمولاً ارزان‌تر هستند و مصرف انرژی کمتری در دستگاه‌های باتری‌دار نسبت به CCD‌ها دارند. سنسورهای CCD برای دوربین‌های ویدیویی با کیفیت پخش بالا استفاده می‌شوند و سنسورهای CMOS در عکاسی ثابت و کالاهای مصرفی غالب هستند. هزینه کلی یک نگرانی عمده است. هر دو نوع سنسور وظیفه یکسانی را برای گرفتن نور و تبدیل آن به سیگنال های الکتریکی انجام می دهند.

هر سلول سنسور تصویر CCD یک دستگاه آنالوگ است. هنگامی که نور به تراشه برخورد می کند، به عنوان یک بار الکتریکی کوچک در هر سنسور عکس نگه داشته می شود. بارهای موجود در نزدیکترین خط پیکسل به (یک یا چند) تقویت‌کننده خروجی تقویت شده و خروجی می‌شوند، سپس هر خط پیکسل بارهای خود را یک خط به تقویت‌کننده‌ها نزدیک‌تر می‌کند و خط خالی نزدیک‌ترین به تقویت‌کننده‌ها را پر می‌کند. سپس این فرآیند تا زمانی تکرار می شود که تمام خطوط پیکسل شارژ و خروجی خود را تقویت کنند.

رشته تصویربرداری پزشکی شاخه ای از تصویربرداری دیجیتال که به دنبال کمک به تشخیص و درمان بیماری ها است، با سرعت زیادی در حال رشد است.  دکل دوربینمطالعه اخیر آکادمی اطفال آمریکا نشان می دهد که تصویربرداری مناسب از کودکانی که ممکن است آپاندیسیت داشته باشند ممکن است میزان آپاندکتومی مورد نیاز را کاهش دهد. پیشرفت‌های بیشتر شامل تصویربرداری دقیق و شگفت‌انگیز از مغز، ریه‌ها، تاندون‌ها و سایر قسمت‌های بدن است - تصاویری که می‌توانند توسط متخصصان سلامت برای ارائه خدمات بهتر به بیماران استفاده شوند.

به گفته ویدار، هرچه کشورهای بیشتری از این روش جدید برای گرفتن تصویر استفاده می کنند، مشخص شده است که دیجیتالی کردن تصویر در پزشکی به طور فزاینده ای برای بیماران و کارکنان پزشکی مفید بوده است. پیامدهای مثبت بدون کاغذ و رفتن به سمت دیجیتالی شدن شامل کاهش کلی هزینه در مراقبت های پزشکی و همچنین افزایش دسترسی جهانی و بلادرنگ به این تصاویر است.

برنامه ای به نام تصویربرداری دیجیتال در ارتباطات و پزشکی (DICOM) وجود دارد که دنیای پزشکی را آنطور که ما می شناسیم تغییر می دهد. DICOM نه تنها سیستمی برای گرفتن تصاویر با کیفیت بالا از اندام های داخلی ذکر شده است، بلکه در پردازش آن تصاویر نیز مفید است. این یک سیستم جهانی است که شامل پردازش تصویر، اشتراک گذاری و تجزیه و تحلیل برای راحتی و درک بیمار است. این خدمات همه جانبه است و در حال آغاز یک ضرورت است.

در زمینه فناوری، پردازش تصویر دیجیتال با توجه به پیشرفت های تکنولوژیکی مدرن، مفیدتر از پردازش تصویر آنالوگ شده است.

وضوح تصویر و بازیابی

شارپ‌سازی و بازگردانی تصویر، فرآیندی است که از تصاویر توسط دوربین معاصر گرفته می‌شود و آن‌ها را به یک تصویر بهبود یافته تبدیل می‌کند یا عکس‌ها را دستکاری می‌کند تا محصول انتخابی به دست آید. این شامل فرآیند بزرگنمایی، فرآیند محو کردن، فرآیند واضح سازی، فرآیند ترجمه مقیاس خاکستری به رنگ، فرآیند بازیابی تصویر و فرآیند شناسایی تصویر است.

طبیعت درمانی طب طبیعی - که به آن طب طبیعی نیز می گویند - یک سیستم پزشکی است که از ترکیبی از شیوه های سنتی و رویکردهای ناتروپاتی مراقبت های بهداشتی رایج در اروپا در طول قرن نوزدهم تکامل یافته است.

مردم برای مقاصد مختلف مرتبط با سلامت، از جمله مراقبت های اولیه، رفاه کلی و درمان بیماری ها، به پزشکان متخصص طب طبیعی مراجعه می کنند. در ایالات متحده، طب طبیعی توسط پزشکان طبیعی، متخصصان طبیعی طبیعی، و سایر ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی انجام می شود که خدمات طبیعی را نیز ارائه می دهند.  کارهایی که پزشکان طبیعی انجام می دهند پزشکان طبیعی از روش های درمانی مختلفی استفاده می کنند. مثالها عبارتند از:

• تغییر رژیم غذایی و سبک زندگی
• کاهش استرس
• گیاهان و سایر مکمل های غذایی
• هومیوپاتی
• درمان های دستکاری
• ورزش درمانی
• سم زدایی تحت هدایت پزشک
• روان درمانی و مشاوره.

برخی از پزشکان از روش‌های دیگری نیز استفاده می‌کنند یا در صورت لزوم، ممکن است بیماران را به ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی مرسوم ارجاع دهند.

پزشکان طبیعی به طور کلی یک برنامه 4 ساله در سطح فارغ التحصیلی را در یکی از دانشکده های پزشکی طب طبیعی آمریکای شمالی که توسط شورای آموزش پزشکی طبیعی، سازمانی که برای اهداف اعتباربخشی توسط وزارت آموزش ایالات متحده به رسمیت شناخته شده است، تکمیل می کنند. برخی از ایالت ها و مناطق ایالات متحده دارای شرایط مجوز برای پزشکان طبیعی هستند. دیگران ندارند در حوزه‌های قضایی که دارای الزامات مجوز هستند، پزشکان طبیعی باید از یک کالج پزشکی طبیعی ۴ ساله فارغ‌التحصیل شوند و برای دریافت مجوز، امتحانی را پشت سر بگذارند. آنها همچنین باید الزامات سالانه آموزش مداوم را برآورده کنند.

طبیعت‌گردان‌های سنتی، که به سادگی به عنوان «ناتوروپات‌ها» نیز شناخته می‌شوند، ممکن است به روش‌های مختلفی آموزش ببینند. برنامه های آموزشی از نظر طول و محتوا متفاوت است و توسط سازمان هایی که برای اهداف اعتباربخشی توسط وزارت آموزش ایالات متحده به رسمیت شناخته شده اند، تایید نشده اند. طبیعت گردان های سنتی اغلب واجد شرایط دریافت مجوز نیستند.

اپتیک نیوتنی تا اوایل قرن نوزدهم به طور کلی پذیرفته شد، زمانی که توماس یانگ و آگوستین ژان فرنل آزمایشاتی را بر روی تداخل نور انجام دادند که ماهیت موجی نور را به طور محکم دکل دوربین ثابت کرد. آزمایش معروف دو شکاف یانگ آن نور را نشان داد

تصویربرداری دیجیتال

تصویربرداری دیجیتال یا به دست آوردن تصویر دیجیتال، ایجاد یک نمایش دیجیتالی از ویژگی های بصری یک شی است، مانند یک صحنه فیزیکی یا ساختار داخلی یک شی. این اصطلاح اغلب به معنای پردازش، فشرده سازی، ذخیره سازی، چاپ و نمایش چنین تصاویری است. مزیت کلیدی یک تصویر دیجیتال، در مقابل یک تصویر آنالوگ مانند یک عکس فیلم، توانایی انتشار دیجیتالی کپی از سوژه اصلی به طور نامحدود بدون افت کیفیت تصویر است.

تصویربرداری دیجیتال را می توان بر اساس نوع تابش الکترومغناطیسی یا امواج دیگری طبقه بندی کرد که تضعیف متغیر آنها هنگام عبور یا انعکاس از اجسام، اطلاعات تشکیل دهنده تصویر را منتقل می کند. در تمام کلاس‌های تصویربرداری دیجیتال، اطلاعات توسط حسگرهای تصویر به سیگنال‌های دیجیتالی تبدیل می‌شوند که توسط کامپیوتر پردازش می‌شوند و به عنوان یک تصویر نور مرئی تولید می‌شوند. به عنوان مثال، محیط نور مرئی امکان عکاسی دیجیتال (از جمله فیلمبرداری دیجیتال) با انواع دوربین های دیجیتال (از جمله دوربین های فیلمبرداری دیجیتال) را فراهم می کند. اشعه ایکس امکان تصویربرداری دیجیتال با اشعه ایکس (رادیوگرافی دیجیتال، فلوروسکوپی و CT) را فراهم می کند و پرتوهای گاما امکان تصویربرداری دیجیتالی اشعه گاما (سنتی گرافی دیجیتال، SPECT و PET) را فراهم می کند. صدا اجازه سونوگرافی (مانند سونوگرافی پزشکی) و سونار را می دهد و امواج رادیویی اجازه رادار را می دهد. تصویربرداری دیجیتال به خوبی به تجزیه و تحلیل تصویر توسط نرم افزار و همچنین ویرایش تصویر (از جمله دستکاری تصویر) کمک می کند.

تاریخ

قبل از تصویربرداری دیجیتال، اولین عکسی که تا به حال تولید شد، نمایی از پنجره در لو گراس، در سال 1826 توسط ژوزف نیکفور نیپس فرانسوی بود. 

پتیک شاخه‌ای از فیزیک است که رفتار و خواص نور را مطالعه می‌کند، از جمله برهمکنش‌های آن با ماده و ساخت ابزارهایی که از آن استفاده می‌کنند یا آن را تشخیص می‌دهند.دکل دوربین اپتیک معمولاً رفتار نور مرئی، فرابنفش و مادون قرمز را توصیف می‌کند. از آنجایی که نور یک موج الکترومغناطیسی است، سایر اشکال تابش الکترومغناطیسی مانند اشعه ایکس، امواج مایکروویو و امواج رادیویی خواص مشابهی از خود نشان می دهند.

بیشتر پدیده های نوری را می توان با استفاده از توصیف کلاسیک الکترومغناطیسی نور توضیح داد. با این حال، توصیفات کامل الکترومغناطیسی نور در عمل اغلب دشوار است. اپتیک عملی معمولا با استفاده از مدل های ساده شده انجام می شود. رایج ترین آنها، اپتیک هندسی، نور را به عنوان مجموعه ای از پرتوها در نظر می گیرد که در خطوط مستقیم حرکت می کنند و هنگام عبور از سطوح یا بازتابش از سطوح خم می شوند. اپتیک فیزیکی مدل جامع تری از نور است که شامل اثرات موجی مانند پراش و تداخل است که در اپتیک هندسی قابل محاسبه نیست. از نظر تاریخی، ابتدا مدل نور مبتنی بر پرتو و سپس مدل موجی نور توسعه یافت. پیشرفت در نظریه الکترومغناطیسی در قرن 19 منجر به کشف این شد که امواج نور در واقع تابش الکترومغناطیسی هستند.

برخی از پدیده ها به نور بستگی دارند که هم خواص موجی و هم ذره مانند دارد. توضیح این اثرات به مکانیک کوانتومی نیاز دارد. هنگام در نظر گرفتن خواص ذره مانند نور، نور به عنوان مجموعه ای از ذرات به نام "فوتون" مدل سازی می شود. اپتیک کوانتومی به کاربرد مکانیک کوانتومی در سیستم های نوری می پردازد.

علم نوری با بسیاری از رشته های مرتبط از جمله نجوم، رشته های مهندسی مختلف، عکاسی و پزشکی (به ویژه چشم شناسی و بینایی سنجی که در آن اپتیک فیزیولوژیکی نامیده می شود) مرتبط است و مورد مطالعه قرار می گیرد. کاربردهای عملی اپتیک در انواع فن آوری ها و اشیاء روزمره از جمله آینه ها، عدسی ها، تلسکوپ ها، میکروسکوپ ها، لیزرها و فیبر نوری یافت می شود.

در اصل، تمام عکاسی ها تک رنگ یا سیاه و سفید بودند. حتی پس از اینکه فیلم رنگی به آسانی در دسترس قرار گرفت، عکاسی سیاه و سفید به دلیل هزینه کمتر، دکل دوربین پایداری شیمیایی و ظاهر عکاسی "کلاسیک" آن برای چندین دهه به سلطه خود ادامه داد. تن ها و کنتراست بین نواحی روشن و تاریک، عکاسی سیاه و سفید را مشخص می کند. تصاویر تک رنگ لزوماً از رنگ‌های سیاه خالص، سفید، و سایه‌های متوسط ​​خاکستری تشکیل نشده‌اند، اما بسته به فرآیند می‌توانند سایه‌هایی از یک رنگ خاص را شامل شوند. برای مثال، فرآیند سیانوتایپ، تصویری متشکل از رنگ‌های آبی ایجاد می‌کند. فرآیند چاپ آلبومین که در سال 1847 به طور عمومی فاش شد، رنگ های قهوه ای ایجاد می کند.

بسیاری از عکاسان به تولید برخی از تصاویر تک رنگ ادامه می دهند، گاهی اوقات به دلیل ماندگاری ثابت آرشیوی مواد بر پایه نقره هالید خوب پردازش شده است. برخی از تصاویر دیجیتال تمام رنگی با استفاده از تکنیک‌های مختلف برای ایجاد نتایج سیاه و سفید پردازش می‌شوند و برخی از تولیدکنندگان دوربین‌های دیجیتالی تولید می‌کنند که منحصراً تک رنگ می‌گیرند. از چاپ تک رنگ یا نمایشگر الکترونیکی می توان برای نجات برخی عکس های رنگی گرفته شده که در شکل اصلی خود رضایت بخش نیستند، استفاده کرد. گاهی اوقات هنگامی که به عنوان تصاویر سیاه و سفید یا با رنگ تک رنگ ارائه می شوند، موثرتر هستند. اگرچه مدت‌هاست که عکاسی رنگی غالب بوده است، اما هنوز هم تصاویر تک رنگ عمدتاً به دلایل هنری تولید می‌شوند. تقریبا تمام دوربین دیجیتال دوره‌ها گزینه‌ای برای عکاسی تک رنگ دارند و تقریباً همه نرم‌افزارهای ویرایش تصویر می‌توانند کانال‌های رنگی RGB را ترکیب کرده یا انتخابی حذف کنند تا یک تصویر تک رنگ از یک عکس رنگی تولید کنند.

لئوناردو داوینچی از دوربین‌های تاریک طبیعی یاد می‌کند که توسط غارهای تاریک در لبه دره‌ای با نور خورشید تشکیل شده‌اند. یک سوراخ در دیواره غار به عنوان دکل دوربین یک دوربین سوراخ عمل می کند و یک تصویر وارونه و وارونه جانبی را روی یک تکه کاغذ پخش می کند. نقاشان دوره رنسانس از دوربین تاریک استفاده کردند که در واقع رندر نوری را به رنگی که بر هنر غربی حاکم است می دهد. این یک جعبه با یک سوراخ کوچک در یک طرف است که به پرتوهای نور خاصی اجازه ورود می دهد و یک تصویر وارونه را روی صفحه نمایش یا کاغذ نمایش می دهد.

تولد عکاسی در آن زمان با ابداع وسایلی برای ثبت و پنهان نگه داشتن تصویر تولید شده توسط دوربین مرتبط بود. آلبرتوس مگنوس (1193-1280) نیترات نقره را کشف کرد و گئورگ فابریسیوس (1516-1571) کلرید نقره را کشف کرد و تکنیک های شرح داده شده در کتاب اپتیک ابن الحیثم قادر به تولید عکس های اولیه با استفاده از مواد قرون وسطایی هستند.

دانیله باربارو در سال 1566 یک دیافراگم را توصیف کرد. ویلهلم هومبرگ توضیح داد که چگونه نور باعث تیره شدن برخی از مواد شیمیایی (اثر فتوشیمیایی) در سال 1694 شد.

لا روش، آنچه را که می توان به عنوان عکاسی تعبیر کرد، توصیف کرد.

در حدود سال 1800، مخترع بریتانیایی توماس ودگوود اولین تلاش شناخته شده را برای ثبت تصویر در دوربین تاریک با استفاده از یک ماده حساس به نور انجام داد. او از کاغذ یا چرم سفید که با نیترات نقره تصفیه شده بود استفاده کرد. اگرچه او موفق شد سایه‌های اشیایی را که روی سطح قرار می‌گرفتند در زیر نور مستقیم خورشید به تصویر بکشد، و حتی کپی سایه‌ای از نقاشی‌های روی شیشه ساخت، اما در سال 1802 گزارش شد که «تصاویری که با استفاده از یک دوربین تاریک ایجاد شده‌اند، بسیار کم‌نور یافت شده‌اند. در هر زمان معتدل، بر نیترات نقره اثر می گذارد." تصاویر سایه در نهایت همه جا تاریک شدند.

دوربین های باکس به عنوان دوربین های مقرون به صرفه معرفی شدند و کنترل های کمی داشتند. مدل‌های Brownie جعبه اصلی دارای منظره‌یاب رفلکس کوچکی بودند دکل دوربین که در بالای دوربین نصب شده بود و فاقد دیافراگم یا کنترل‌های فوکوس و فقط یک شاتر ساده بود. مدل‌های بعدی مانند Brownie 127 دارای منظره‌یاب‌های نوری با دید مستقیم بزرگ‌تر همراه با یک مسیر فیلم منحنی برای کاهش تأثیر نقص در لنز بودند.

با توسعه فناوری لنز دوربین و رایج تر شدن لنزهای با دیافراگم باز، دوربین های فاصله یاب برای تمرکز بیشتر معرفی شدند. مسافت یاب های اولیه دارای دو پنجره منظره یاب مجزا بودند که یکی از آنها به مکانیسم های فوکوس متصل است و با چرخاندن حلقه فوکوس به راست یا چپ حرکت می کند. این دو تصویر مجزا روی یک صفحه نمایش شیشه ای گرد هم آورده شده اند. هنگامی که خطوط عمودی در جسم مورد عکسبرداری دقیقاً در تصویر ترکیبی به هم می رسند، جسم در فوکوس است. یک منظره یاب ترکیب معمولی نیز ارائه شده است. بعداً منظره یاب و مسافت یاب با هم ترکیب شدند. بسیاری از دوربین‌های مسافت یاب دارای لنزهای قابل تعویض بودند که هر لنز به پیوندهای فاصله یاب و منظره یاب خود نیاز داشت.

دوربین های فاصله یاب در نیم و فول فریم 35 میلی متری و رول فیلم (فرمت متوسط) تولید شدند.

یک دوربین فیلمبرداری یا یک دوربین فیلمبرداری مشابه دوربین عکاسی عمل می کند، با این تفاوت که مجموعه ای از تصاویر ثابت را به صورت متوالی و معمولاً با سرعت 24 فریم در ثانیه ضبط می کند. هنگامی که تصاویر ترکیب شده و به ترتیب نمایش داده می شوند، توهم حرکت به دست می آید.